ərsə

is. <ər.>

1. Meydan, açıq yer, boş yer; düzən. Bir ərsədə hər əsər ki gördüm; Sənsən deyib ol əsər, yügürdüm. F.. Mahi-rəmazandır, yenə meydan da bizimdir; Meydan da bizim, ərsədə cövlan da bizimdir. M. Ə. S..

◊ Ərsəyə gəlmək – meydana gəlmək, ortalığa çıxmaq. Bir cavan təzədən gəlib ərsəyə; Əcayib oğlandır, adı Məhəmməd. M. P. V..

2. Kamala yetmə, müstəqil həyat sürməyə başlama.

◊ Ərsəyə çatmaq – kamala yetmək, böyümək. <Dövlətlilər> boy atıb ərsəyə çatmamış alverə elə qurşanırdılar ki, . . heç bir peşə öyrənməyə də fikir verməyə macalları olmurdu. Ə. Ə.. Ərsəyə yetirmək (çatdırmaq) – böyütmək, yetişdirmək, ortalığa çıxartmaq. Ərsəyə yetmək (çatmaq) – böyümək, kamala çatmaq, müstəqil həyat sürməyə başlamaq.